Bibliotheek Wichelen

Bestaat er zoiets als de Europese canon, en hoe kan die ontstaan ? vraagt Martine De Clercq zich af in een opiniestuk in de krant 'De Standaard' van vandaag.

Nederlandse en Vlaamse auteurs zijn schatplichtig aan hun voorgangers en klassiekers. Dit geldt eveneens voor de andere Europese schrijvers die hun werk plaatsen tegenover of binnen een traditie van waaruit ze expliciet gegroeid zijn.

De Deense schrijver Jens-Christian Gröndahl stelde onlangs : 'Ik ben niemand. De reis die zich in boeken ontvouwt, is weliswaar een tocht naar de eigen persoonlijkheid ... we zijn allemaal Flaubert als hij zegt dat hij Madame Bovary is ... Terwijl ik mij op het witte papier uitschrijf, ziet de lezer tussen de regels door de glimlach van H.C. Andersen.'

'Wij pleiten voor de studie van de Europese letteren als een essentieel element voor het vormingsideaal van het Europese humanisme', schrijft De Clercq. Zij steunt het voorstel om in het onderwijs minstens één uur per week aandacht te besteden aan de studie van de Europese literatuur.

Ze citeert Claudio Magris : 'Je begeeft je in het koor van een mensheid die ondanks alle verschillen in taal en beschaving een eenheid vormt' en Goethe (een andere overtuigde Europeaan) : 'Wat je van je voorvaderen geërfd hebt, verwerf het om het te bezitten'