Lezing Jan Leyers in 't Ankerpunt
Geplaatst op donderdag 13 december 2018 om 19:08 door bibliotheekmedewerker
Kaarten te verkrijgen in de bibliotheken van Schellebelle, Serskamp en Wichelen, de cultuurdienst van Wichelen en online via Muskuton
Lezing Chris De Stoop in 't Ankerpunt ***VOLZET***
Geplaatst op donderdag 22 november 2018 om 10:24 door bibliotheekmedewerkerBoek over de Vietnamese bootvluchtelingen van Wichelen
Geplaatst op om 09:23 door bibliotheekmedewerker
Op donderdag 13 augustus 1981 wordt in de Zuid-Chinese Zee door het Belgisch vrachtschip "E.R. Brugge" een vissersbootje opgemerkt met zwaaiende mensen aan boord, een vijftiental zo leek het. Toen het bootje langszij kwam, bleken er drieënzestig personen aan boord te zijn, waaronder vierenveertig kinderen. Het waren Zuid-Vietnamese vluchtelingen, die in een ellendige toestand verkeerden.
Chris De Stoop sprak met velen van hen en schreef hun verhaal op. Centraal staat de familie Truong. Hung was de schipper van het bootje. Hij werd in Wichelen opgevangen. Later kwam een deel van zijn familie hem achterna, onder wie dochter Quyen. De Stoop vertelt het verhaal vanuit diverse standpunten, met sprongen doorheen de tijd. Hij doet dat met veel empathie.
Het is een boek dat iedereen, die de bootvluchtelingenproblematiek vandaag volgt, moet lezen. Maar het is ook het verhaal van de immer zoekende mens, die we allemaal zijn, en daarom alleen al het meest indringende boek van 2018. Een fragment (p.121):
Zwijgend kijken we door een zijraam van de kerktoren neer op de Schelde, meanderend door het vlakke landschap, afgezoomd met knotwilgen en populieren. In de verte zien we hoe de oude dorpskern van Wichelen langs drie kanten door de stroom wordt omsingeld. Midden in de lus staat het huis van Hung, dicht bij de moeraslanden op de oever, met de rug naar het water.
Hij gaat nog elke zondag naar de mis in zijn dierbare kerk en heeft sinds zijn aankomst nog geen enkele begrafenis overgeslagen. Zo heeft hij niet alleen de kwezels maar ook de hele dorpsgemeenschap leren kennen.
'Als ik toch hier begraven zou worden en niet in Vietnam', zegt Hung, 'zal de kerk in ieder geval vol zitten.'
Of dat niet gek is voor een boeddhist? Nee, hij maakt geen verschil tussen kerk en pagode. Het bidden is hetzelfde, of het nu tot God is of tot de Boeddha. Hij noemt ze allebei gewoon vader. Ze huldigen dezelfde regel : 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet.'
"Wanneer het water breekt" van Chris De Stoop (De Bezige Bij)
Chris De Stoop sprak met velen van hen en schreef hun verhaal op. Centraal staat de familie Truong. Hung was de schipper van het bootje. Hij werd in Wichelen opgevangen. Later kwam een deel van zijn familie hem achterna, onder wie dochter Quyen. De Stoop vertelt het verhaal vanuit diverse standpunten, met sprongen doorheen de tijd. Hij doet dat met veel empathie.
Het is een boek dat iedereen, die de bootvluchtelingenproblematiek vandaag volgt, moet lezen. Maar het is ook het verhaal van de immer zoekende mens, die we allemaal zijn, en daarom alleen al het meest indringende boek van 2018. Een fragment (p.121):
Zwijgend kijken we door een zijraam van de kerktoren neer op de Schelde, meanderend door het vlakke landschap, afgezoomd met knotwilgen en populieren. In de verte zien we hoe de oude dorpskern van Wichelen langs drie kanten door de stroom wordt omsingeld. Midden in de lus staat het huis van Hung, dicht bij de moeraslanden op de oever, met de rug naar het water.
Hij gaat nog elke zondag naar de mis in zijn dierbare kerk en heeft sinds zijn aankomst nog geen enkele begrafenis overgeslagen. Zo heeft hij niet alleen de kwezels maar ook de hele dorpsgemeenschap leren kennen.
'Als ik toch hier begraven zou worden en niet in Vietnam', zegt Hung, 'zal de kerk in ieder geval vol zitten.'
Of dat niet gek is voor een boeddhist? Nee, hij maakt geen verschil tussen kerk en pagode. Het bidden is hetzelfde, of het nu tot God is of tot de Boeddha. Hij noemt ze allebei gewoon vader. Ze huldigen dezelfde regel : 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet.'
"Wanneer het water breekt" van Chris De Stoop (De Bezige Bij)