Bibliotheek Wichelen

Dit boek van Mark Haddon werd voor het eerst uitgegeven in 1992, met de titel Gridzbi Spudvetch! Dat was geen fantastische naam voor een boek. Niemand wist hoe je hem uit moest spreken. En niemand wist wat het betekende, daarvoor moest je eerst het verhaal lezen. Het gevolg was dat maar 23 mensen het boek kochten. Het verdween al snel uit de boekenwinkels.

Eind 2007 kreeg de schrijver een brief van een juf die het boek al jaren voorlas aan haar leerlingen die er altijd enorm veel lol aan beleefden. Om haar gelijk te bewijzen, had ze een stapel brieven van haar leerlingen meegestuurd en die waren aardig en grappig en stonden vol complimentjes. Mark Haddon kreeg toen opnieuw zin en herschreef het boek helemaal waardoor het nog grappiger werd. Hij gaf het ook een nieuwe titel.

Waar gaat het boek over? Jim is bang dat hij van school gestuurd zal worden. Om meer te weten te komen, luistert hij met zijn beste vriend Charlie de leerkrachten in de leraarskamer af. Twee van hen hebben een wel heel raar gesprek... Voor Charlie en Jim het goed beseffen, raken ze verwikkeld in een mysterieus verhaal over een geheime taal, glimmende polsbanden, gloeiende blauwe ogen en vingers, een kaart van Schotland en hun eigen fantasie. Voor lezers vanaf 9 jaar.

"Mark Haddon schrijft een avonturenverhaal volgens de regels van de kunst: een stel jonge wijsneuzen, een dosis sciencefiction, een snuifje humor en een groot aantal clichés. Veel jonge lezers zullen meegezogen worden in dit fantasieverhaal, dat door de realistische beschrijvingen en herkenbare verwijzingen naar de leefwereld van de jongeren pagina per pagina aan geloofwaardigheid wint." Annelies Marin in De Leeswelp (mei 2010 - p.143)

Een fragment :

'Je hebt vast honger,' zei hij. 'Zo'n reis met de Weffstraal vraagt heel wat van een vent. Kom we gaan je wat te bikken geven.' Ik volgde hem naar een ronde tafel aan de rand van de kamer. Op de tafel lag een stel kleine blauwe zuignapjes. Hij pakte er één. 'Plak die op je voorhoofd.'

'Wat?'
'Je denkt aan een bepaald soort eten en... tja, het verschijnt gewoon. Het is echt fantastisch. Kijk maar.' Hij drukte een zuignap op zijn eigen voorhoofd en trok een gezicht alsof hij de tafel van dertien moest opzeggen. Er klonk een ping! en midden op de tafel verschenen als bij toverslag een bord met grote garnalen en een glas bier. (p.145)

Extra leestip (voor ouders en andere jong-volwassenen) : Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht (eveneens van Mark Haddon)