Van mieren en mensen
Geplaatst op vrijdag 16 juli 2010 om 04:42 door tvdw
Ik zag een meisje. Nog maar een kind. […] Donkerrood haar, roomblanke huid, ogen neergeslagen. […] Ze stond daar in het ruigere stuk van Camden High Street alsof ze aan de wand van de National Gallery thuishoorde. (Sam p.7)
‘Waar heb je me gezien?’ vroeg het meisje. […] ‘In High Street’ zei ik. ‘Je zag eruit als een schilderij.’ […] Was het een mooi schilderij?’ vroeg het meisje. ‘Ja,’ zei ik. ‘Nou dan is het goed.’ (Sam p.53)
De National Gallery was gratis, behalve die doorkijkdoos met geld waar je in kon stoppen wat je wilde. Sommige mensen hadden er twee penny in gestopt en andere biljetten van vijf pond, maar er lagen ook knopen en pluisjes uit zakken in, misschien van mensen die vonden dat de schilderijen niet de moeite waard waren. Ik vond ze mooi. Echt waar. Er waren er zoveel dat ik dacht dat ik een hoofd vol schilderijen zou krijgen met geen plaats meer voor iets anders. (Bohemia p.119)
Onderweg naar buiten stopte ik de helft van mijn geld in de doos. Ik had er wel meer in willen doen, maar ik had zin in een broodje. (Bohemia p.120)
DIT BOEK GAAT HELEMAAL NIET OVER KUNST EN EIGENLIJK OOK NIET OVER MIEREN. MAAR VEEL MEER VERKLAPPEN OVER DIT VERHAAL KAN HET LEESPLEZIER SCHADEN. GEWOON LEZEN DUS!
Mierenkolonie door Jenny Valentine (14+)
